Av og til treffer du folk, kanskje berre for eit øyeblikk, som gjer usletteleg inntrykk. Eg tenkjer stadig på ein tiggar eg møtte i Kathu Heights i Puket i Thailand. Eg kjem aldri til å gløyme han. Å kalle han tiggar er ikkje rett uttrykk, han tigga aldri frå meg, men det var tydeleg at han budde på gata.
Det var i 2016, rundt påsken, at me reiste den lange vegen til Thailand. Familien frå Norge, med alle gode velferdsordningar. Visst kan du møte tiggarar og uteliggarar i Norge òg, men aldri ein slik som han eg møtte i Puket.
Han var stor, skitten, berføtt, med lange negler på tærne, såg nesten ut som klør, han hadde djupe sår på føtene. Han sat utanfor matbutikken me pleide handle på. Og han bevegde på seg når me nærma oss, for då opna døra seg før me kom bort, slik at me kunne gå rett inn.
Hjarta mitt gråt for han kvar gong eg såg han, og har grått for han i fem år.
Han såg ganske skummel ut, faktisk. Han var jo som sagt stor, nesten diger, og med klør.
Dessutan hadde han dei karakteristiske skeive augene og den store tunga som ikkje heilt får plass inni munnen, slik alle andre med Downs syndrom har.
Og det var nettopp det eg snakka om tidlegare i innlegget. Du møter aldri ein tiggar med Downs syndrom på gata i Norge, heldigvis.
Me kan irritere oss over regjeringa og styresmakter, men egentleg har me, og dei med psykisk eller fysisk utviklingshemming, det ganske godt her. Av og til gjer det godt å stikke fingeren i jorda.
Eg er blant dei som startar på nytt kvar 1. januar, og ofte kvar 1./15. august (dvs nytt barnehageår). Eg lagar meg kjempe planar – hårete mål som berre fy.
Noko greier eg faktisk å komme meg framover på. Til dømes helsa, eg er i so mykje bedre form no midt i 40 åra enn eg nokon gong har vore før. Eg har aldri vore ein person som har trena, men no går eg tur omtrent kvar dag, og trenar regelmessig.
Men det er også områder som vert ståande på «stedet hvil», sjølv om eg har dei samme hårete måla år etter år. Og det er slett ikkje bra for meg og sjølfølelsen min.
Nye planar på tampen av koronaåret.
No er det jo berre att ei god veke av 2020 – koronaåret. Og eg er på tenker´n og planlegger´n for 2021. Kva kan eg gjere i 2021 for å komme meg vidare?
Her må eg legge inn litt om korleis eg fungerer. Eg – og mange med meg – startar med stor giv i januar, men etter kvart som nyttårsforsetta vert brotne, fell eg tilbake til gamle synder. OK, eg åt ein sjokolade – då kan eg likegodt ta heile plata. Eg skippa trening i går, då kan eg ta det med ro i dag òg.
Og slik saboterer eg alle mine planar, og ventar til august eller januar å ta tak att. Det er så vanskeleg å starte med blanke ark viss eg har sklidd utpå.
Genialt mål for 2021.
Men i år – eller for neste år – har eg laga meg eit genialt mål, som eg vil dele med alle andre som er slik som meg;
Eg begynner på nytt kvar måndag.
Viss eg greier det, då trur eg at 2021 vert eit godt år for alle mine planar. Du kan versågod låne målet mitt. Sjølvsagt kan du seie at eg skal begynne på nytt kvar dag, men eg trur eg har større muligheit for å lukkast viss eg gjer det til måndagar. Eg treng tid til å feile òg.
Lucy hjelper meg med både fysisk og mental helse. Så 2021 vert nok eit bra år.
Bra og mindre bra med 2020.
Håpar 2020 har vore snill med deg, det har vore eit rart år. På nokon måtar har det vore ein bra år, me har måtta gire litt ned, ta det litt med ro. Eg trur ikkje ungane våre har hatt vondt av fredelegare ettermiddagar. Eg veit med meg sjølv, som vaksen i barnehagen, så var koronabarnehagen utruleg bra, og det trur eg han var for ungane òg. Me var fullbemanna heile opningstida, me var små grupper, me var ute heile tida, gjekk masse på tur, opplevde masse fint. Det var ei slik fin ro og så god nærleik, tilstedeværelse. Eg kunne gå heim og vite at eg hadde sett alle ungane på min kohort.
Men på andre områder har 2020 vore litt drit. Alt har liksom gått i stampe. Eg saknar vennene mine, saknar klemmar, saknar å reise! Dette er første året sidan 1997 at eg ikkje har vore utom landegrensene. I 2019 var eg i Tyrkia i påsken, i Bulgaria i sommarferien, i Polen i haustferien og til Sverige rett før jul. I 2020 var eg til Bømlo. Og ikkje misforstå, Bømlo er fint, ein del av sjela mi er der. Men eg saknar «syden», eg har lyst på sol og varme. Og eg saknar store eventar, som samlar fleire enn berre dei nærmaste.
Men eg er heldig, eg har mange nærkontakter, me er fem i familien, pluss pusen og hunden, eg har nær familie i nærleiken, og eg har 22 fire åringar og 4 vaksne i kohorten min i barnehagen. Eg får vere saman med folk. Det er nok ein del som saknar det i år.
Ein plan eg har for 2021; Eg skal til Bømlo i april og plukke ramsløk!
Mange klemmer til deg, håpar jula di vert fin og at 2021 vert eit fantastisk år, for både meg og deg. Hugs; «Eg begynner på nytt kvar måndag!»
God jul og godt nyttår! Og eit fantastisk nytt år!
Eg let meg, som tidlegare nemt, ofte inspirere av Brendon Burchard. Hans tre viktige inspirasjons-ord er LIVE – LOVE – MATTER. Då eg gjekk gjennom spørsmåla hans for å finne mine tre ord, vart desse TILSTADES – ENGASJERT – OMSORGSFULL. Dette er tre ord som er viktige for meg og mitt velvære. For å føle meg bra, må eg oppfylle desse tre tinga; Var eg tilstades i dag/i denne situasjonen? Var eg engasjert? Var eg omsorgsfull?
Grunnpilar nr 4.
Det er her grunnpilar nr 4 kjem inn. Du skal skrive dagbok, eller drive med journaling, for å verte kjend med deg sjølv. Det er ikkje sikkert du er klar over kva for tre ord som avgjerd om din dag har vore bra eller ikkje, mest sannsynleg veit du ikkje det. Dei færraste av oss er klar over slike ting, eller brukar tid på å finne ut av slike ting.
Eg vil gå meir innpå korleis du skal skrive dagboka di inne i gruppa, men det er ikkje ei dagbok der du skriv om dagen din, eg vil du skal skrive. Dette er ein måte å skrive på der du blir kjent med kven du er under alle laga.
Når på døgnet?
På IronMind60 så anbefalte Rob at me skulle skrive dagboka på morgonen, for då var ikkje hjernen oppteken av jobb og dagen sine hendingar.
Eg har skrive om journaling tidlegare òg. Sjå her. Eg har lagt til ei fil i gruppa der du får ei journaling-oppgåve for å finne dine inspirasjons-ord.
Eg fekk spørsmål om ein må skrive dagbok for å bli med på challengen. Og du må absolutt ingenting, alt er heilt frivillig, det er ikkje nokon straff dersom du ikkje fullfører, det er heilt opp til deg. Eg kjem til å gi meg sjølv ei belønning etter fullført utfordring, etter IronMind60/100 dagers prosjektet kjøpte eg meg nye joggesko, kjempe dyre. Men eg har ikkje lagt opp til noko straff dersom eg ikkje greier denne utfordringa. Eg har liksom meir tru på positiv forsterking. Viss det er andre ting du heller vil ta tak i, så er det heilt OK, du kan tilpasse det slik du vil. Men det er spennande å skrive dagbok, du får fram info som du ikkje hadde funne fram til ellers.
Viss aktivitet var kunne takast som medisin, ville me alle teke den. Det er så enkelt! Og du har tid! Du har 48 halvtimer i døgnet, eg veit du har ein du kan bruke til bevegelse! Viss du er veldig inaktiv i utgangspunktet, vil det vere fantastisk bra for deg å innføre 30 minuttar med aktivitet dagleg.
I 2020 har eg vore minimum 30 minuttar i aktivitet kvar dag. Det starta med dei 60 første dagane, der eg deltok i IronMind60, og då var eg jo over halvvegs til 100 dagar, som eg nådde 9. april. Og etter det har eg berre fortsatt. Det er ikkje noko stor sak med utmattende trening. Nokre dagar held det med kohort-barnehage-turen, då reknar eg (og fitbiten) arbeidsdagen med transport etappen til og frå turdestinasjonen som trening eller aktivitet. Når eg har vore ute frå kl 8-15, så har eg ikkje spesielt lyst ut igjen, vertfall ikkje no som været har visst seg frå den virkelig kjølige sida.
I Sjef i 30 vil eg utfordre meg sjølv på styrketrening òg. Det er eg nemleg ikkje spesielt glad i, så eg velger ofte heller å gå eller jogge ein tur. Eg vil bruke Forever sitt beginner program først, og byggje det gradvis opp. I gruppa skal eg dele nokre 7 minutters treningsvideoer som eg likar godt. Kanskje me kan ta ein 7×7 i lag; 7 min styrke i 7 dagar? Det er god plass i gruppa endå, så det er veldig kjekt om du blir med. Og – det er ikkje noko form for straff viss du ikkje fullfører grunnpilarene kvar dag, MEN eg håpar du startar igjen på pilarene dagen etterpå dersom du dett utfor.
Me må verte flinkare på å gi oss sjølve litt slack, eg har i allefall vore fæl på å gi opp viss eg sklir utpå. Det er derfor eg ikkje tørr bryte treningsrekkja, fordi eg då er redd for at ein dag vert til 3 veker, eller meir.
Viss du tenkjer; det er ikkje meg ho tenkjer på, det er ikkje meg ho vil ha med i challengen, så; «Jau! det er nettopp deg! Du som vil teste komfortsona di bittelitt i juni, strekke litt i dei grensene du set opp for deg sjølv.
Bestem deg i dag! Legg deg til i gruppa og bli med <3 Dette får du til!
Den enklaste måten å ete sunt på, er å ha sunn mat i skapet.
Det sa ein av kursdeltakarane mine på eit voksenkurs ein gong. Det lagra eg! Så enkelt, men likevel så vanskeleg. Brendon Burchard seier; «Du veit kva du bør gjere. Gjer det!»
HELSEDIREKTORATETS KOSTRÅD
Ha et variert kosthold med mye grønnsaker, frukt og bær, grove kornprodukter og fisk, og begrensede mengder bearbeidet kjøtt, rødt kjøtt, salt og sukker.
Ha en god balanse mellom hvor mye energi du får i deg gjennom mat og drikke, og hvor mye du forbruker gjennom aktivitet.
Spis minst fem porsjoner grønnsaker, frukt og bær hver dag.
Spis grove kornprodukter hver dag.
Spis fisk til middag to til tre ganger i uken.Bruk også gjerne fisk som pålegg.
Velg magert kjøtt og magre kjøttprodukter. Begrens mengden bearbeidet kjøtt og rødt kjøtt.
La magre meieriprodukter være en del av det daglige kostholdet.
Velg matoljer, flytende margarin og myk margarin, fremfor hard margarin og smør.
Velg matvarer med lite salt, og begrens bruken av salt i matlaging og på maten.
Unngå mat og drikke med mye sukker til hverdags.
Velg vann som tørstedrikk.
Vær fysisk aktiv i minst 30 minutter hver dag.
Mitt mål i juni 2020 er; Ete det eg tåler, unngå eller minimere det eg er intolerant mot. Halde meg til 80:20, dvs ete sunt største delen av veka, men unne meg laurdagskos. Eg skal ete grov kornmat, meir frukt og grønt, drikke vatn som tørstedrikk osv.
For sukkeravhengige.
Viss du er sukkeravhengig anbefaler eg deg å «go Cold Turkey», dvs kutte ut ALT! Eg tok tre veker i august 2007, og det funka! Eg unngikk inntil brunost, tørka bær, leverpostei viss det inneholdt sukker, eg las alle innholdsfortegnelser og unngikk alt av sukker, søtstoff og søt smak. Etter denne detoxen har det vore null problem å slutte med sukker igjen etter ein sukkerholdig periode, typisk mai og desember. Eg har vore lenger periodar utan sukker etter detoxen, men har ikkje hatt dei samme reaksjonane som eg hadde første gongen. Eg fekk ein falsk søt smak i munnen, hadde abstinenser osv.
Change 9
Eg kjem også til å ta ein runde med change 9. Og å halde fram med f15-programmet. Men det treng ikkje du gjere for å vere med på utfordringa. Grunnen til at eg velger c9 og f15 er at då får eg ferdige program, både med mat og trening. Eg har teke c9 fleire gonger, og elskar det! Følelsen eg får i kroppen kunne eg ønskt meg for alltid. Men eg veit jo det at eg ikkje kan leve på programmet. Men eg får ein kickstart på helse- og energinivå. Denne gongen møter eg c9 med viten om mine eigne intoleranser, slik at eg kan ta hensyn til dei når eg går over til normalen igjen. Viss du vil prøve c9 og f15-pakkane, så send meg ei melding, så bestiller eg til deg.
Eg tok ein hårprøve og fekk tilbake rapport om blant anna kva matvarer eg reagerer på og kva vitaminer og mineraler eg har mangel på. Eg har nesten vore tre veker på «diett», og merkar det godt på blant anna søvn og at eg er bedre av den kroniske forkjølinga mi som har fulgt meg i heile 2020. Eg unngår t.d. poteter, havregryn, rugmjøl, olivenolje og tilsaman 16 forskjellige matvarer. Men mjølk, kveitemjøl og alle ting «alle» ikkje tåler, det er eg ikkje intolerant mot. Ja, ja. Det går heilt fint, familien vart super-happy over at eg ikkje tåler havregryn, for det pleier eg blande inn i ALT, til deira store frustrasjon.
Eit tips er å gå på skattejakt i grønsaksdisken, der har eg oppdaga masse spennande!
Eg tek eit kurs no, som heiter Search inside yourself. Eg er blant dei første i Norge som får ta dette kurset, og det er eit kjempe spennande kurs. Fordi eg er ein del av Diameta-familien og Go´nok– fekk eg vere med som prøvekanin for Bente Kristensen og kurset. Og eg angra ikkje!
Det var dette kurset som gav den første grunnpilaren i Sjef i 30: Meditasjon kvar dag. Eg har, både gjennom Diameta og andre plassar, lært at meditasjon er bra, og innimellom får eg det inn, men så sklir det ut igjen. Derfor tok eg med meg lærdommen frå IronMind og fann ut at no skal eg prøve å sette det meir i system. No skal eg inngå ei avtale med meg sjølv, og de andre deltakarane, at i juni skal eg meditere 5-10 minuttar kvar dag. Eg kjem til å legge ut forslag til meditasjoner og ta opp nokre lydfiler som eg deler i gruppa.
Fordeler med meditasjon
Reduserer stress!
Forbedrer konsentrasjonen.
Motvirkar søvnproblem.
Senker blodtrykket.
Aukar immunforsvaret.
Det er mange fordeler med meditasjon. Eg såg ein film i forbindelse med kurset til Bente, eit amerikansk nyheitsanker snakka om meditasjon som ein ting som kom til å verte stort innan helse. Viss du hadde snakka om jogging på 40-talet, hadde dei spurt kven som jaga deg, og sjå på jogging no.
To opplevelser
Eg har to store opplevelser i forbindelse med meditasjon. Den første var når eg skulle opp til muntleg eksamen i ein 15 studiepoengs kurs om IKT i pedagogisk arbeid. Eg hadde førebudd meg skikkeleg godt, og før eg reiste ned på Høgskulen for å ta eksamen, sette eg meg og mediterte på ein stol. Eg fulgte berre ein meditasjon eg hadde opptak av, men fekk min første og einaste A på eksamen. Så eg forbinder meditasjon med god prestasjon.
Den andre var ein meditasjon me hadde på trening, det var like før gradering (taekwondo) og ein av svartbelta våre tok oss gjennom ein meditasjon. Det største med den, var at svartbeltet var ein ung gut på 16 år, som tok ca 50 utøvarar mellom 11 og 60 gjennom ein meditasjon. Han var 16 år! Så derfor forbinder eg meditasjon med tryggheit og styrke.
Bli med!
Bli med på utfordringa;
Seks grunnpilarar
Meditere 5-10 minuttar kvar dag
Ete sunt
Aktiv i 30: trene i minimum 30 minuttar kvar dag; gå tur, jogge, styrke e.l.
Skrive dagbok. Ikkje «vanleg» dagbok, men spørsmålbassert.
Jobbe med ei avhengigheit. Få kontroll over avhengigheita. Me er alle avhengig av eit eller anna. No skal me ta kontroll.
Dei som følgde meg gjennom IronMind60, ser at eg ikkje har valgt samme grunnpilarene som Rob Dial;
Kald dusj kvar dag
Dagbok
Diet kvar dag
Null alkohol
Visualisere kvar dag
Trene i 30, helst 45, minuttar
Det var ei meining bak alle pilarane til Rob, men det er ganske hardcore, og eg trur mine er enklare å få med folk på. Det vert ikkje noko straff dersom du ikkje gjennomfører, viss ikkje du velger det sjølv; td. gi ein sum til diabetesforbundet, go´nok, frelsesarmeen eller noko anna. Og om du feiler, så kan du starte på igjen dagen etter. Akkurat denne siste; starte på igjen viss ein feiler, treng eg å implementere. Eg har ein tendens til å skli skikkeleg utpå dersom eg bryter mine eigen reglar.
Korleis du har det, er ditt ansvar.
Eg fekk spørsmål om om det var påkrevd å skrive dagbok. Det er ikkje noko som er påkrevd, du bestemmer sjølv. Viss dagbok ikkje er di greie, så kan du bytte det ut med noko anna, eller kutte det ut. Men dagbok, eller journaling, vart eg virkelig glad i gjennom IronMind60. Det er ein flott måte å verte kjend med seg sjølv på. Eg skal skrive meir om dei forskjellige grunnpilarane seinare.
Eg starta 2020 med IronMind-utfordringa, du kan lese om grunnpilarene her.
Eg fann ut at eg funkar bra på Challenge. Faste reglar og rammer er bra for mi fullføring. Ein annan ting som hjelper på fullføringa, er fellesskap.
Derfor har eg laga meg, og deg, ein mini-utfordring, juni-utfordringa, der eg skal følgje desse fem grunnpilarane;
fem grunnpilarar
Meditere kvar dag. 5-10 minuttar kvar dag.
Ete mat som er bra. Eg skal følgje Forever Living sine Change 9 og F15- program, fordi det er enklare for meg å ha eit ferdig opplegg. Det er ikkje avgjerande for utfordringa at du brukar desse programma, eg velger dei for å forenkle opplegget for meg sjølv. Du kan bestemme sjølv kva mat du vil ete, men; «Du veit kva du bør ete – et det!» Eg tok ein hårprøve i vår, og fekk svar tilbake at eg hadde 16 matvarer eg var intolerant mot. Dette tek eg òg med meg inn i utfordringa.
Minimum 30 minuttar aktivitet kvar dag. Gå tur, jogge, styrketrening, taekwondo. Få opp pulsen i minimum 30 minuttar. Igjen kjem eg til å følgje F15 sitt treningsprogram. Fordi eg då får ferdige styrke- og treningsprogram til faste dagar. Viss eg ikkje har det, velger eg ofte å gå eller jogge ein tur. Men no skal eg verte sterkare og følgje programmet dag for dag. Med unnatak av kviledagane, på desse skal eg gå tur. Det er ikkje avgjerande korleis du velger å trene, men du må bevege deg i minimum 30 minuttar kvar dag. Dersom du i utgangspunktet ikkje er så aktiv, så anbefaler eg deg å starte med å gå.
Skrive dagbok kvar dag. Dagbok er ein flott måte å verte kjent med seg sjølv på og på ein slike utfordring, er det spennande å sjå tilbake på og dokumentere endringa.
Jobbe med ei avhengigheit. Det kan vere sukker, Netflix, karbohydratar. Det du vil ta kontroll over. Eg skal jobbe med to avhengigheiter. Den eine er telefon-avhengigheita, den har eg jobba med sidan IronMind, men så kom korona, liksom. Den andre – for dei som kjenner meg; Ja, det er sant!! – er kaffi! Eg skal sjølvsagt ikkje slutte å drikke kaffi, men eg skal begrense det.
Korleis du har det, er ditt ansvar.
forpliktelse
Høyres det spennande ut? Vil du bli med? Eg har laga ei gruppe på Facebook, der me kan følgje kvarandre. Det er heilt gratis å verte med, men viss du vil følgje Forever Living sine program, må du kjøpe dei gjennom meg. (Bestillingsfrist er 20. mai!)
Viss du melder deg inn – forpliktar du deg til grunnpilarane. Det er ikkje lov å selge noko, eller promotere noko, i gruppa dersom det ikkje er avtalt med meg på førehand. Dersom du har alvorlege ting du bør jobbe deg gjennom, så anbefaler eg at du søkjer hjelp til det, dette er ikkje behandling.
Dette handlar om å ta kontroll over deg sjølv og livet ditt.
I gruppa vert det skravletrådar, eg deler meditasjoner, treningstips osv. Vil du vere sjefen i 30 dagar? Bli med <3
Det er alltid slik at viss du stikk hovudet fram, er det fare for at du får det kappa av. Folk vil ikkje at du skal gå dine eigne vegar, vil ikkje at du skal våge å skille deg ut. Me kallar det Jantelova.
Eg hadde jobba med eit kurskonsept om samlingsstunder i barnehagen i fem år, og tok eit gedigent hopp ut av komfortsona. Eg lanserte kurset mitt. Sette opp kurs, og inviterte mine Facebook-venner som var i målgruppa. Ikkje lenge etter at invitasjonen var sendt, tikka det inn ei melding; «Lykke til med kurs 🙂 Eg kjenner ikkje behov for kurs på dette feltet. Samlingane våre er gode :)»
Kvifor gjer du slikt?
Heldigvis har eg jobba masse med sjølvfølelsen min, så eg har verktøy for å koste vekk slike ting ganske kjapt. Men det får meg til å tenkje; Kvifor sender du slike meldingar? Er det for å sleppe fleire invitasjonar til arrangement? Er det for å få den andre til å føle seg mindreverdig? Kunne du ikkje berre ha ignorert innbydinga? Istaden for å prøve å klippe vengene av ein fugl som har lyst til å lette?
Eg skjønnar jo at det eg driv med ikkje passar for alle. Eg får stadig invitasjonar til ting eg ikkje vil gå på, men eg sender ikkje meldingar til vedkommande for å seie at det du driv med kan eg bedre enn deg.
Eg las ein post frå ein bloggar, ho hadde nettopp starta ein podcast. Og ho hadde blitt fortalt at venninner av ho skulle gå inn og gi dårlege tilbakemeldingar, for å jekke ho ned. Dei hadde avtalt det seg i mellom. Kvifor ville dei jekke ned venninna si?
Jantelova er ei bitch!
Dei skulle jekke ned venninna si!?
Viss du leser dette, kan du prøve å tenkje deg om to-tre gonger før du bestemmer deg for å jekke ned venninnene dine? Venninna di som prøver seg ut av komfortsona treng støtta di, ikkje at du prøver å drukne ho. Eg seier ikkje at du må støtte venninna di økonomisk, men det er mange måtar å gi støtte utan at det kostar kroner. Det kan vere deling av ein post, like av eit bilde, ein klapp på skuldra og seie «Så spennande.»
Sjølvfølelse er gull!
Eg har jo i mange år jobba med å verte venner med meg sjølv, slik at drit frå andre ikkje skal påvirke meg så mykje meir. Så eg vert trigga til å prøve endå litt hardare viss eg får jantelova vifta i trynet. Dette er draumen min – dette er gåva mi til verda – eg kan, eg vil, eg får det til!
Eg rydda i papira mine, er det ikkje det me gjer no om dagen? Og eg fann att notater frå eit kurs eg var på, MOT som universalverktøy 24/7 med Stein Bratseth.
Han snakka blant anna om at du skulle lære ungane eit magisk ord. Men eg tenkjer som slik at det er slett ikkje berre ungane som treng dette ordet.
Dette har eg aldri prøvd før, så det klarer eg sikkert!
– Pippi Langstrømpe
Det er nemleg ikkje alle som tenkjer slik som Pippi når dei skal lære noko nytt. Mange av oss tenkjer at «Dette får eg ikkje til!» Og det er her det magiske ordet kjem inn; ENDÅ. Viss du legg til ordet endå, så vert setninga: «Dette får eg ikkje til, endå.»
Du opnar opp for at du vil få det til seinare, når du har øvd deg litt meir.
Anten du trur du får det til eller ikkje, har du som regel rett.
– Henry Ford
Du kan klare mykje med trua. Og ved å prøve og øve. For kvar gong du begynner, er det større sannsynlegheit for at du skal lukkast.
Ein master har feila fleire gonger enn nybyrjaren har prøvd.
Vil du mere med på dette? Lære deg å bruke ordet endå? Viss ungen din seier; «Eg får ikkje dette til!!» så svarer du automatisk «Du får ikkje dette til, endå.» Viss din første tanke (les meir her) seier; «Dette kan eg ikkje!» så automatiser den andre tanken din til å svare; «Dette kan eg ikkje endå!»
Eg har forresten laga ei gruppe på Facebook til bloggen. Ikkje heilt sikker på korleis ho vert endå, men du er velkommen innom. Ein måte å vere sosial på no i denne rare tida.
Korona har sett heile samfunnet vårt i ein spesiell situasjon.
No sit heile Norge heime, i korona-ferie. Alle foreldre er heime med sine små håpefulle. Og det kan vere utfordrande, skikkeleg utfordrande.
Korleis du har det, er ditt ansvar.
Men i går snakka eg med ein far, som sa noko so fint at eg vart nesten heilt rørt. Han er far til ein treåring. Og barnehagen er stengt. Det kan vere skikkeleg utfordrande.
Me må no berre nyte denne ekstra tiden me får saman med han. Dette hadde me jo ikkje fått utan korona.
Han var takknemleg for å få vere saman med ungen sin, få vere ordentleg saman med han. Slik skikkeleg tid saman, har me jo berre med ungane når me er heime i permisjon. Eller i nokre korte veker om sommaren.
Du kan sjå på livet på to måtar
Du kan velge frykt eller kjærlegheit. Han kunne ha tykt synd i seg sjølv, jobben vart problematisk, heimekontor med ein treåring er ikkje optimalt, kanskje han mister inntekt på ekstrajobber, livet er usikkert, ein bekymrer seg for seg sjølv, for andre, for korona.
Men han valgte takknemlegheit, han var takknemleg for å ekstra tid saman med ungen sin, mens han var liten. Dei veks opp så fort. Frå dei er eit år, går dei i barnehage 5 dagar i veka, 8 timar for dagen. Og no fekk han vere saman med han 7 dagar i veka, 24 timar i døgnet. Og det tykte han var fint!
Leit etter det som er bra
Eg veit jo ikkje om han har teke eit bevisst valg; Kva bra kan eg trekkje ut av denne situasjonen? Men eg anbefaler deg å gjere det.
Eg innrømmer det – eg har sove dårleg denne perioden. Eg har slik fancy klokke som fortel meg det, i tillegg til at eg veit det, fordi eg ligg vaken og ventar på at det skal verte morgon.
Eg bekymrer meg for korona. Eg har hatt VG-app på telefonen min, men forrige veke lasta eg ned Dagbladet og Aftenposten i tillegg. Dagbladet hadde eit val om varsel, «Korona», og eg takka ja til det. Og gu´bedre kor det peip. I helga trykka eg vekk att varselet. I går sette eg appgrense på dei tre avisene, 15 minutt kvar dag. Eg måtte gjere noko, eg brukte alt for mykje tid til å lese om korona.
Eg la merke til det når eg gjekk tur med mannen min i går, eg snakka om korona. Han snakka om å pusse opp tunet vårt. So mykje bedre det var for meg å snakke om tunet vårt i staden for korona.
Bli bevisst på kva du sjølv tenkjer.
Ved å identifisere kva du tenkjer på, kan du gjere noko med det. Det er ikkje sikkert at du har tenkt over dette, mange gjer ikkje det. Det er ikkje alltid godt å vite om du tenkjer positivt eller negativt. Eit tips kan vere korleis du føler deg. Viss du føler deg bekymra, ja, då tenkjer du nok bekymra tankar. Føler du deg sint? Føler du deg takknemleg? Føler du deg redd?
Her er eit innlegg eg skreiv om bekymring. Det er frå tre år sidan, då eg i tankane avlyste konfirmasjonen. Me gjennomførte konfirmasjonen for tre år sidan, i år derimot, skulle me òg hatt konfirmasjon i mai, men denne konfirmasjonen er utsett. Takka vera vår felles, usynlege fiende.
Ta vare på kvarandre! Og forresten – eg har dopapir! Eller får snart, sidan jenta mi har «dopapir-dugnad».
