Måned: april 2017

Livet mitt er fullt av grusomme hendelsar

…men dei fleste har ikkje skjedd.

Kvifor er det slik at me bekymrar oss for alt mogeleg heile tida? Som her ein dag, eg hadde inni hovudet mitt avbestilt konfirmasjonen og ein barnebursdag, fordi mannen min var død.

Han var ikkje død på ordentleg, men eg trudde at han var det. Han var 1 1/2 time for sein heim frå jobb, og han tok ikkje telefonen når eg ringde. Så ringde han oppatt, etter at eg hadde ringt ca 37 gonger. På spørsmål kva han dreiv på med, svara han som om det var sjølvsagt; «Eg legg stein med Anders.» «Når sa du i frå om det?» sa eg, vel vitande om at han ikkje hadde nemt eit ord.

Men det som er endå rarare, og likevel ganske normalt; Eg vart sint! Han hadde stått opp frå dei døde, og eg vart rasande. Burde eg ikkje heller vorte glad? Eg planlegg jo alderdommen saman med den soppen og var jo glad for at han ikkje var død denne gongen heller.

Saken med bekymring då, er at viss det virkeleg skjer, så får eg det ikkje lettare fordi, det er ikkje slik at; «Flaks, dette er jo akkurat det eg har førebudd meg på!» Sjokket hadde ikkje vorte mindre, sorga hadde ikkje vorte lettare. Tida eg brukar på å sjå føre meg det verste, er rett og slett ganske bortkasta.

Viss du brukar tida di på å frykte ting som kan skje, får du det ganske trist. Eg hadde to grandtanter som budde langt frå meg, dei budde begge på omsorgsbustadar, ved sidan av kvarandre. Me reiste innom på besøk. Ho eine såg veldig mørkt på alt, mens ho andre var eit fyrverkeri, som ville komme og besøke oss, ei reise på 8-8 timar viss trafikken var fin, og ho hadde hatt førarkort. Fyrverkeriet var nok dårlegare enn ho andre, men eg trur likevel ho hadde det bedre. Ho såg positivt på det, lo og fleipa, mens ho andre bekymra seg for alt og alle.

Du kan bestemme det sjølv! Når du legg merke til dei bekymrande tankane, stopp og kast dei i boset. Du treng dei ikkje. Eg tenkte på det, når eg «avlyste» konfirmasjonen inni meg, «No er du teit!» Men så vert det rart likevel.

Du er kanskje på ein mørk plass, men ser du lyset der oppe? Du treng ikkje dei bekymrande tankane dine. Ønskjer deg solskinnsdagar!

(Bildet er teke i ei Gullgruve <3 Eg fann ikkje gull, men det var ganske fint likevel.)

Del gjerne vidare, sjølv om eg no begynte å bekymre meg for at du tykkjer eg ser for enkelt på ting.

Klem

Gudrun

Den viktigaste å smile til

Eg skreiv om smil tidlegare i ein post. No vil eg snakke litt om kven som er den viktigaste å smile til, kven som fortjener smilet ditt mest.

Kven treng smilet ditt aller mest? Viss du har ungar, svarer du kanskje ungane dine? Viss du er ungdom, tenkjer du kanskje at vennene dine er dei viktigaste å smile til? Nokon som slit? Dama i butikken? Kjæresten? Katten?

Mange gode forslag, men den som er viktigast at du smiler til er den du ser i spegelen – deg sjølv!

Det er akkurat som dei oksygenmaskene på flyet, veit du. Du må hjelpe deg sjølv først, før du kan hjelpe andre. Viss du ikkje tykkjer du sjølv er verdt å smile til, så er det det du viser til andre og. Du vert ein bedre forelder, kjærest, kunde i butikken, medmenneske viss du viser deg sjølv litt kjærleik først, smil til speglbildet ditt om morgonen, sei «Hei! Eg er glad i deg! Du er god nok slik som du er!» Som eg skreiv i posten om sjølvfølelse og sjølvtillit, så kan du ikkje ha for mykje god sjølvfølelse, di bedre sjølvfølelsen din er, di bedre er du å vere saman med.

Dette er noko eg må jobbe med sjølv, heile tida. Det er ikkje slik at når eg først har lært det, så kan eg det, slik som med sykling. Dette er som med styrketrening, eg må trene heile tida, for at sjølvfølelsen skal vere sterk og god.

Eg prøver å smile meir til mannen min og ungane våre og altså. Akkurat no smiler eg kanskje litt mindre til alle, for eldste jenta skal snart konfirmerast, og eg er ikkje særleg god å vere saman med når eg stressar…

Men; eg er god nok slik som eg er, eg er nok ikkje perfekt, kven er vel det?

Men god nok, det er eg ❤️

Det er du og.

Kjenner du nokon som treng smile meir til speglbildet sitt? Del vidare innlegget.

Klem

Gudrun

 

 

Smil – det enklaste å gi og beste å få

«Gudrun elskar meg, for ho smiler til meg kvar gong ho ser meg.»

Dette utsagnet frå ei fire år gammal jente, brende seg fast i sinnet mitt. Tenk at eit blikk og eit smil kan bety so mykje. At det at eg held augene fast og smiler til ein unge, gir ungen følelsen av å vere elska. Så enkelt og så viktig.

Tenk så godt for ein firåring, eller 41 åring, å kjenne seg elska i barnehagen. Og alt som trengst er augekontakt og eit hjarteleg smil. Anerkjennelse. Å verte sett i kvardagen.

 

Gudrun elskar meg.

Smil er eit grunnlaggjande følelsesuttrykk. Og vennlegheiten sitt verdensspråk. Tenk deg desse to casane;

Har du møtt folk på butikken, som ser på deg, og lyser opp i eit levande smil? Korleis kjenner du deg då? Eg vert glad, kjenner meg betydningsfull. Øyj, ho vart glad for å sjå meg. Tenk at eit smil betyr så mykje, det kan lyse opp ein dag som har vore ganske grå.

Kva med folk som ser på deg, seier hei, med eit surt og reservert smil? Kva tenkjer du då? Eg tenkjer automatisk; Kvifor hatar du meg? Kva har eg gjort deg? Er ikkje det rart? Eg tek det liksom til meg og skuldar meg sjølv fordi andre smiler litt rart til meg? Det handlar jo sikkert ikkje om meg i det heile teke. Korleis er det med deg, tenkjer du òg slik? Eg jobbar med å «knipse» det av meg. Knipsing er eit verktøy eg lærte meg for mange år sidan. Viss noko plagar deg, «set» det på skuldra di og knips det bak deg.

Men tilbake til dagens agenda; Smil 🙂 

Eg las ein artikkel i «Utdanning»(fagforreningsbladet til Utdanningsforbundet), der ein gut fortalte om ei vanskeleg oppvekst, med særleg utfordrande helgar. Ofte var det tanken på læraren sitt smil på måndag som hjalp han gjennom helga. Læraren vart spurt om det i ettertid, og svara at han ikkje var klar over at han smilte, og at han ikkje eingong var kontaktlæraren til guten.

Læraren hadde altså med ubevisste smil måndagsmorgonane, gitt guten uvurdereleg hjelp gjennom ein vanskeleg barndom.

Ganske mektig å tenkje på, tykkjer eg, at du heilt ubevisst kan bety so mykje for nokon. At smilet nesten betyr forskjell på liv og død.

Verda ville bli ein bedre plass viss me smilte oftare og klemte litt lenger.

Det er veldig enkelt å gi nokon eit smil – så gjer det <3

Klem – og smil – frå Gudrun

Kven er eg og kva kan eg.

Sjølvtillit og sjølvfølelse, kva er det egentleg? Og kva er forskjellen? Her vil eg gå litt inn på desse to og prøve å svare på desse spørsmåla og elles anna forbunde med sjølvfølelse og sjølvtillit.

Sjølvtillit handlar om det du kan, ikkje om kven du er. Det er opplevelsen av å mestre og vere god til noko. Enkelt sagt er det trua om kva du kan. Sjølvtillit veks med øving. Det går fint an å ha for mykje sjølvtillit, me kjenner vel alle ein verdsmestar eller to?

Du kan ha god sjølvtillit på nokre område og null på andre. Du veit liksom kva du kan og kva du er god på. Og du kan «vise dei», bevise for andre at du kan.

Sjølvfølelse handlar om kva verdi du opplever at du har, ikkje kor flink du er. Det er kva du føler om deg sjølv, det du trur du er. Det er grunnmuren vår.

Sjølvfølelse er det du tenkjer om deg sjølv, det du er. Sjølvfølelse er som ein muskel. Du må jobbe med sjølvfølelsen din. Trene sjølvfølelsen, akkurat som du må trene andre musklar. Sjølvfølelse er ferskvare, du må jobbe og trene heile tida. Du kan ikkje få for mykje sjølvfølelse. Viss den er sterk og god, vert du berre trygg på deg sjølv og god å vere saman med.

Tegn på låg sjølvfølelse kan vere at du samanliknar deg med andre heile tida, og tenkjer at dei andre er bedre. Du treng masse bekreftelse frå andre, har behov for å verte sett heile tida. Du har problemer med å finne din rettmessige plass og trekker deg unna andre fordi du er redd for ikkje å vere god nok. Andre tegn kan vere prestasjonsangst, skryting, mobbing, trur du er bedre enn andre, er overdrevent beskjeden, skuldfølelse, grenselaus m.m.

På Diameta sine kurs, lærer me deg gode verktøy som du kan bruke resten av livet for å få ein bedre sjølvfølelse. Det er kurshaldarar rundt om i heile landet, eg held til i Sogndal, der eg held kurs. Eg kan halde kurs i andre kommunar, dersom nokon skaffar lokale og det er nok deltakarar.

Kurset lærer deg gode verktøy og teknikkar du kan bruke i kvardagen din. Sjølvfølelse er det du føler om deg sjølv og kva verdi du har som menneske. Har du ein god sjølvfølelse, takler du utfordringar som garantert kommer på ein bedre måte. Dette vil også styrke sjølvtilliten din på områder der det er viktig for deg. Kurset vil bidra til at du tenker og føler at du er god nok akkurat som du er.

Kven passer kurset for?
Kurset passer for alle som vil lære mer om seg sjølv, få gode verktøy, styrke eller opprettholde ein god sjølvfølelse, ønsker meir livsgnist, finne meir glede i livet og likar å lære noko nytt.

Håpar du får verdi og læring frå bloggen min, uansett om du vil gå på kurs eller ikkje, vil eg oppfordre deg til å jobbe med å styrkje sjølvfølelsen din. Alle treng å føle seg gode nok slik dei er.

Klem Gudrun.