Forfatter: gudrun

Så kvifor bekymrar du deg då?

Bekymring – det trur eg me alle har kjent på no desse siste dagane.

Då eg tok Diameta-utdanninga i 2016, så møtte eg denne youtube-videoen for første gong.

Enkelt sagt så skal du late vere å bekymre deg, for bekymring tjener deg ikkje noko positivt.

Men korleis skal me hugse på dette i kvardagen? Eg vil tru mange er bekymra for tida, eg går også rundt med rare tankar. Fordi eg ikkje veit.

Fordi du ikkje veit

Det er derfor me er bekymra. Det er så mykje som skjer for tida, som me ikkje har kontroll over.

Den andre tanken

Den første tanken vår, skjer automatisk, ubevisst. Den er utanfor din kontroll, MEN den tanken du tenker etterpå, den kan du ta grep om. Eg har merka det godt i det siste, etter at eg lærte dette om den andre tanken.

Dømmande tankar – eg likar ikkje å dømme andre, men eg gjer det ofte, med min første tanke. Eg dømmer dei som hamstrer, eg dømmer dei som ikkje gjer det. Og det går ofte på tvers av mine eigne verdiar.

Lage ein plan

Eg skal lage meg ein plan, for å knuse mi eiga bekymring. Når eg høyrer ordet Corona, er mine første tankar bekymring. Eg skal erstatte desse med min neste tanke, som er bevisst, når eg høyrer Corona skal eg tenkje solidaritet, dugnad, samhold.

Gjer det du òg! Ja, eg veit dette er skummelt, eg tykkjer det er skummelt òg. Men eg nektar å kaste vekk denne tiden, desse vekene i mars der det er unntakstilstand, med å bekymre meg. Eg skal gjere dette til noko positivt!

Sjå videoen ein gong til, og bli med meg på denne bekymringsdugnaden!

Viser til dette gamle innlegget. Eit av dei første eg skreiv på denne bloggen.

Ta vare på kvarandre i denne merkelige tida!

Klem,

Gudrun

Verktøy – skrive dagbok

Eg har skrive dagbok kvar dag i heile 2020, dvs at eg har skrive kvar dag i 65 dagar. Eg starta året med ein «60 day challenge», der ein av grunnpilarene i utfordringa var å skrive dagbok, eller journaling.

Eg trudde eg kjende meg sjølv til eg begynte å skrive dagbok.

Eg skriv ikkje dagbok av typen evaluering av dagen i dag-dagbok. Eg startar dagen med å stille spørsmål som eg svarer på. Og eg har gravd og eg har gravd. Og lært utruleg mykje om meg sjølv desse månadane.

Med journaling lærer du kven du er og kven du vil vere.

Korleis du har det - er ditt ansvar.
Korleis du har det, er ditt ansvar.

Døme på spørsmål

  • Kva ønskjer eg – t.d. i familien min, på bankkontoen min, med helsa mi osv…
  • Korleis feiler eg vanlegvis? Måla mine.
  • Korleis kan eg gjere dette enklare for meg sjølv?
  • Kva gjer meg forbanna? Kvifor?
  • Kva gjer meg krenka? Kvifor?
  • Kva er mine sanningar? Kvifor?
  • Kva gjer deg sint? Kvifor?
  • Kva gjer deg glad? Kvifor?
  • Kva gjer deg lei deg? Kvifor?
  • Korleis ser min perfekte dag ut?

Hjernen – din eigen google

Spørsmål er måten å få svar på, hjernen din vil svare på spørsmåla for å «redde» deg, sleppe å tenkje på det, bekymre seg. Så når du spør, leiter hjernen etter svaret, slik at du slepp bruke meir energi på det. Hjernen likar ikkje ubesvarte spørsmål.

Grav vidare.

Ein annan ting eg har lært no i januar og februar, er at du må grave – djupt. For kvart spørsmål, går eg vidare nedover, med å spørje kvifor. Eller kven, kva, når, kor eller korleis.

T.d. for å finne mitt kvifor, så stiller eg spørsmålet; T.d. Kvifor vil eg ete sunn mat? Svarer på det, og spør; Kvifor? Svarer på det, og spør; Kvifor? Sju lag ned øver eg meg på å gå på mitt kvifor.

Eg greier ikkje alltid å svare på alle kven, kva, kvifor, når, kor eller korleis, men det er nyttige hjelpemiddel til å komme litt på djupna. Eg har vorte bevisst på mange ting frå dei mest sårbare åra, eller rettare sagt, vorte oppmerksom på kva som er dei sårbare åra, det har dukka opptatt mange episoder som har sett sine spor, sjølv om det er over 30 år sidan det skjedde.

Så små bagatellar som påvirker meg 35 år seinare.

Eit døme frå 5. klasse; Eg hugsar kva pult eg sat på i klasserommet, og at det var klasserommet mot gamleheimen, og eg hugsar kven eg sat vedsidan av. Eg hugsar kva lærar me hadde. Og eg hugsar kva som skjedde. Eg sat midt i klasserommet, det var tre rekker og me sat to og to.

Og på rekka mot vindauga starta ein lapp, ein lapp som gjekk gjennom heile klasserommet, men hoppa over våre pulter. Det var nok i siste time, for når me skulle gå til bussen, demonstrerte antakelig ho som starta lappen, kva den dreia seg om. Og eg kjente jo igjen mine eigen handlingar. Ho snakka altså ikkje til meg, det gjorde ho nemleg aldri, men ho snakka til nokon andre i klassen. Og det ho demonstrerte var at eg sat med beina i kryss og gjespa mens eg førte handa mot munnen, men med handflata og ikkje handbaken. (Om du hugsar episoden, så versågod! Du kan godt få vite at du var ei B…h på barne- og ungdomsskulen. Og at det framleis irriterer meg etter 35 år)

Ta vare på dei sårbare ungdommane våre

Eg har henta framatt fleire andre episoder, som eg ikkje skal gå nærmare inn på i dag iallfall, men har virkelig fått praktisert tilgivelse desse dagane.

Det som skremmer meg litt, er kor små ubetydelege episoder har påvirka korleis eg har det, korleis eg tenkjer. Eg har jobba med meg sjølv og eigen sjølvfølelse i mange år, og hjelper òg andre til å få gode verktøy til å jobbe med sin sjølvfølelse som kurshaldar for Diameta. Det er ganske fint, for kvar gong eg held kurs, så lærer eg noko sjølv, anten frå kursstoffet eller frå deltakarane.

For fleire postar, les her eller her.

Har du lyst til å prøve?

Når på døgnet vart me anbefalt å skrive? Vanlegvis forbinder eg dagbok med ein kveldsaktivitet, men me vart anbefalt å skrive dagbok på morgonen, før jobben og dagens aktivitetar hadde påvirka hjernen vår. Så, kvar morgon sit eg 10-20 minuttar og skriv i dagboka mi. Akkurat no fokuserer eg på korleis eg vil at livet mitt skal sjå ut, kva som er viktig for meg. Inspirert av Kurt Wallander på Netflix ønskjer eg meg no eit hus med havutsikt. Men då altså kun som feriebustad, eg er alt for knytta til Lauvhaugen min, så heimen min er her eg bur no.

Takk for at du gidd lese, kommenter gjerne, og del gjerne vidare.

Klem, Gudrun

Kjenner du den vesle stemma?

Kvifor vil nokon dusje i kaldt vatn frivillig?

Nokon av dykk har sikkert fått med seg at eg deltek på ein challenge, eller utfordring om du vil. Det er seks grunnpilarer som gjeld kvar dag;

  • Dusje i kaldt vatn
  • Trene
  • Ete sunt
  • Visualisere
  • Null alkohol
  • Skrive dagbok

Kvifor?

Når eg forteller folk om dette, så er det ein ting dei fleste reagerer på;

Kvifor dusje i kaldt vatn??

Her skal du få forklaringa: Det er fordi eg skal lære meg å ta kontroll over «den vesle stemma«. Du veit, den stemma som stoppar deg, som seier; Ikkje gjer det, du kan heller gjere det i morgo, eller du treng egentlig ikkje gjere dette i det heile tatt.

Det er den stemma som stoppar deg kvar gong! Som hindrar deg i å gjere det du egentlig vil!

Eg har vorte bevisst på den vesle stemma no under IronMind60-challengen. Har ikkje tenkt så mykje over det tidlegare. Men ho er aktiv når eg et sjokolade; «No har du teke ein bit, du kan like godt ete resten av 200 g plata!» eller «Nei, i dag treng du ikkje trene, du fortjener å ligge på sofaen, veit du!»

Det er mitt liv, det er no eller aldri!

Vel, denne stemma skal me altså då få kontroll over. For ingen har lyst til å dusje i kaldt vatn kvar dag! Absolutt ingen! Men det er her eg no lærer å ta kontroll over stemma. Fordi; JO! Eg skal dusje i kaldt vatn! Og eg skal dusje til HEILE It´s my life! Og vatnet skal vere kaldt fra starten av. Eg har valgt songen sjølv, men er godt fornøyd med valet. Det er mitt liv, det er no eller aldri! Makan til passande tekst! Men beklagar Jon, eg kjem til å forbinde It´s my life med kaldt vatn resten av livet!

Sjå HER for eit innlegg om den innvendige skravlebøtta.

No lurer eg på, er DU bevisst på den vesle stemma? Har du lagt merke til kor ho stoppar deg? Eg seier ikkje at du må begynne å dusje i kaldt vatn for å ta kontroll over ho, men det er lurt av deg å begynne å legge merke til ho. Kva er det ho seier til deg?

Som vanleg – del viss du trur nokon andre kan ha nytte av å lese dette. Skriv gjerne i kommentarfeltet viss du er enig eller uenig.

Ønskjer deg ein strålande kveld <3

Klem, Gudrun.

Ikkje mitt problem!

Eg høyrde ein podcast som fekk meg til å tenkje litt i går. Det gav virkeleg meining. Kven sitt problem er det egentleg om du likar meg eller ikkje?

Viss du har ein venn, Pål, som kjem til deg og seier; «Eg likar ikkje tomatsuppe.» Kva betyr det for deg? Kva påvirkning har det på ditt liv? Kanskje han seier at «Eg likar ikkje ostepop heller!» Det har ikkje noko å seie for korleis du lever ditt liv, har det vel? Den einaste sitt liv dette påvirker, er Pål, du er enig i det? Det er Pål si meining, og har ingenting å seie for ditt liv.

Og; Viss Pål ikkje likar deg, så påvirker det også berre Pål sitt liv, det betyr absolutt ingenting for deg kva Pål likar eller ikkje. Det er ikkje slik at me likar det samme. Så lenge Pål ikkje plager meg, så kan han meine kva han vil!

Det er faktisk mange eg ikkje likar noko særleg godt, men det har jo ikkje noko å seie for dei. Så, sjølv om eg sjølvsagt vil at alle skal elske meg, det har ikkje noko å seie for meg om du likar meg eller ikkje. Det er ditt val og di sak.

Les gjerne innlegget Kva gale har eg gjort? Det er viktig for ditt eige velvære at du begynner å skille det du meiner frå det andre måtte meine.

Er du enig med meg? Fekk du noko å tenkje på? Del gjerne vidare til andre som du meiner bør lese dette <3

Klem,

Gudrun

Kva gale har eg gjort?

Har du nokon gong møtt ei du kjenner, men i staden for å seie hei, så vert du oversett og ignorert?

Då startar tankekøyret med ein gong; Kvifor likar ho ikkje meg? Kva har eg gjort gale? Du begynner med ein gong å leite etter feil hjå deg sjølv.

Eg vart fortalt ein historie. Venninna til ho som fortalte det hadde fått beskjed av svigermora si at ho måtte ringe og spørje kva gale svigermora hadde gjort. Svigermora hadde nemleg møtt denne dama på butikken, og ho helste ikkje. Svigermora var heilt frå seg, for ho visste ikkje kva ho hadde gjort gale. Dama sa til venninna si at ho ikkje hadde vore på butikken den dagen, så svigermora hadde sikkert treft søstra hennar. Så grunnen til at ho ikkje helste hadde jo ikkje noko med svigermora å gjere. Det var berre feil søster, dei kjente ikkje kvarandre, og det var grunnen til at ho ikkje stoppa og slo av ein prat.

Ofte har det ingenting med deg å gjere, anten ser dei deg ikkje, kanskje hovudet er fullt av noko, kanskje er det søstra… det kan vere mange grunnar, og det treng ikkje vere din feil.

Eller så kan det vere nokon som er sur på deg, og vil straffe deg. Då kan du gjere slik som meg, trekke på skuldrane og tenkje;

Viss du ikkje har lyst til å snakke med meg, kva er oddsen for at eg har lyst til å snakke med deg? Prøv heller å tenkje; «Takk og lov for at eg slepp å snakke med ho!» neste gong nokon ignorerer deg, og du veit kvifor.

Eg var på eit føredrag ein gong. Han som held det hadde vore på ferie med familien sin og ein vennefamilie. «Når eg kom heim, hadde eg ikkje behov for å ha noko kontakt med dei. Faktisk gjekk det tre månadar før eg snakka med dei att. Det verste var at dei ikkje tok kontakt med oss på tre månadar heller.»

Det var med andre ord gjensidig. Dei hadde fått overdose på ferieturen og tok ein pause frå kvarandre.

Er du av typen som analyserer framferd på SoMe og? Kvifor har ikkje ho gratulert meg med dagen? Kvifor likar han bilda som ho legg ut, og ikkje mine?

Kvifor gjer du det, egentleg? Får du ein bedre dag av å gjere det? Tvilar på det! Du gir berre den irriterande måddaren inni hovudet ditt meir godis å jobbe med, gir han fleire måtar å trykke deg ned på. Ver heller glad for dei som støttar deg og backar deg opp.

På kurs når eg jobba som barneklær-forhandlar, lærte me at det alltid kom til å vere gjester på visningane som var negative. Men dei skulle me ikkje bry oss så mykje med. Me skulle heller gi oppmerksomheit til dei som var positive, dei negative var ikkje kundane våre likevel. Kvifor bruke tid på å overbevise dei, det var mykje bedre å gi oppmerksomheit til dei som var greie. Eg har skrive om dette temaet tidlegare, les her.

Du har møtt mange fleire folk som støttar deg enn som trykkjer deg ned.

Livet er bedre viss me gir litt meir faen. Den viktigaste å snakke fint med og vere positiv til, er deg sjølv.

Klem,

Gudrun

(Har du muligheit, så anbefalar eg Synnøve Sorthe sine VIP-jentekvelder.)

Juleførebuingar – Brente mandlar

Juli nærmar seg med stormskritt i år òg. Og eg lagar som vanleg meir julegodteri enn julekaker. Ein av klassikarane mine, er brente mandlar.

Oppskrifta er som følgjer;

300 g mandlar
150 g sukker
1,5 dl vatn
Litt vaniljepulver
Ein klatt smør, ikkje for mykje!

Ha smør, sukker vatn og vaniljepulver i ein kjele. Kok opp på middels varme, mens du rører heile tida. Kok til vatnet har kokt vekk, då vert det plutseleg kvitt.

Gudrun Helvik Stenehjem sitt bilete.

Du er ikkje ferdig, steik vidare til sukkeret har smelta og lagt seg rundt mandlane. Rør heile tida! Ha i ein liten klatt smør, og hell mandlane over på ei steikeplate med bakepapir. Ta dei frå kvarandre med to gaflar, og la dei avkjøle. Oppbevar i tett boks, glas e.l.

Gudrun Helvik Stenehjem sitt bilete.
Gudrun Helvik Stenehjem sitt bilete.

Håpar du har ei fin adventstid. Kva tradisjonar har du?

Førjulsklem frå Gudrun

Ventar du på å bli avslørt som ein bløff?

Eg har vore på medarbeidarsamtale, med sjefen. Ho avsluttar samtala med å seie at ho er glad for å ha meg i personalgruppa og at eg er dyktig i jobben min.

Men alikevel, om eg får aldri så mange positive tilbakemeldingar, så går eg og ventar på å verte avslørt som ein bløff, som ein kunnskapslaus tulling som ikkje har noko i jobben min å gjere.

Kvifor er det slik då tru?

Eg trur ikkje at eg har vore åleine om slike tankar. Dette er tankar som kjem til oss alle.

Dette har med det merkelege og vanskelege ordet sjølvfølelse  å gjere. Lat oss først sjå på kva sjølvfølelse er for noko, og kva som er forskjell på sjølvfølelse og sjølvtillit. Dette er nemleg to forkjellege ting.

Sjølvfølelse og sjølvtillit

Enkelt fortalt er sjølvfølelse det du tenkjer du er, altså det du trur om deg sjølv, medan sjølvtillit er det du gjer eller det du trur du klarar.

Kva seier du deg til deg sjølv i spegelen?

Når du står opp om morgonen, og møter deg sjølv i spegelen, kva tenkjer du då, heilt automatisk? Prøv å legg merke til det i morgo-tidleg; kva seier du til deg sjølv når du ser deg i augene? Det er veldig nyttig å undersøke. Louise L Hay har skrive fleire bøker, ein av affirmasjonane hennar er; «Eg elskar og aksepterar meg sjølv akkurat slik som eg er.» Ho seier (eller sa, ho døydde i fjor) at du skal sjå deg sjølv inn i augene og seie dette. I starten kan det vere vanskeleg, kjennast litt, eller veldig, feil ut. Kanskje du får tårer i augene. I tilfelle treng du det iallefall, og du må berre halde fram heilt til du føler at du trur på det, og vidare for oppretthalde følelsen. Viss du er nysgjerrig på affirmasjonar, så anbefalar eg bøkene hennar.

Øvelse gjer meistar

Det finst utallige bøker, program, kurs osv der du kan lære deg verktøy for å auke  og oppretthalde sjølvfølelsen din. Eg har jobba med dette i mange år, og vert meir og meir overbevisst at dette er viktig i kampen mot mobbing og i arbeid med psykisk helse. Lær barn, unge og vaksne å verte venn med seg sjølv. Viss du behandlar deg sjølv fint, er det enklare å behandle andre fint òg.

Viss du vil lære meir om sjølvfølelse frå meg, så har eg sett opp kurs for 6-9 åringar, 9-13 åringar, 13-18 åringar og vaksne, og prøver å tilby desse to gonger i året, ein på vårhalvåret og ein på sommarhalvåret. Eg er kurshaldar for Diameta (www.diameta.no), les gjerne meir på nettsidene. Du finn påmeldingslinken her

Søk i kurskalender

Les meir om sjølvfølelse på bloggen min; Sjølvfølelse

Som alltid; del gjerne vidare, eg trur alle har godt av å lese dette og lære meir om sjølvfølelse.

Klem,

Gudrun

Har du vorte avvist nokon gong?

Å bli avvist – eg skreiv om dette temaet på samlingsboksen for fire-fem år sidan, men ein god ting kan ikkje seiast mange nok gonger. Det handlar om kor me har fokuset vårt. Kva me legg merke til.

Londonturen – ei oppleving for livet.

Eg var i London, på Experts Academy med Brendon Burchard i jaunar 2014. Ein svært fornuftig mann. Ein av dei tinga han sa, var at me ikkje skulle vere redde for å ta kontakt med folk. Å be om ting, eller tilby noko. Me skulle ikkje vere så redde for å bli avvist. Grunnen til at me var redde for å bli avvist, stamma ofte frå ein tosk som hadde såra eller avvist oss ein gong. Me sat 500 mennesker i salen, og han gjorde ein liten demonstrasjon med oss, på kor dårleg matte det var å late dette styre oss.

Ikkje ver redd for å bli avvist.

Han byrja med å få dei som kunne navngi ein som hadde avvist, så det sette spor, om å reise seg. Noko sjølvsagt alle gjorde, så gjekk han oppover, han stoppa på 20. Då reiste tre i salen seg. Så tok han det omvendt. Alle som kunne navngi ein som hadde vore grei, skulle reise seg. Alle reiste seg på 500 og 1000… (Me var jo 500 greie folk i salen, og eg snakka med dei fleste av dei… På engelsk ja, og gav dei mine innerste tankar.) Viss du hadde 500-1000 til å «cover your back», så kunne du ta dei med deg og storme dei 20 som hadde avvist deg.

Det er meir sannsynleg at du møter nokon som er grei.

Og det er jammen sant. Jadå, du kan treffe på ein tosk, viss du strekker ut handa og ber om noko, eller tilbyr noko, men sansynlegheita for at det er ein grei person er mykje større.

Tenk på det!

gylne regel

Ein ting som er litt merkeleg, eg har jo sjølvsagt min del av tullingar som har vore ugreie. Men dei fleste stammar frå før eg var 18. Kvifor er det slik då? Treffer me fleire dritstøvlar i barne- og ungdomsåra? Eller har eg vorte tryggare på og i meg sjølv? Slik at eg ikkje let meg påvirke i like stor grad lenger? Eg skulle ønskje at alle barn og ungdomar fekk lære seg verktøy for å styrke og oppretthalde ein god sjølvfølelse. For at dei skal kunne takla motgangen på ein god måte. Motgang kjem alltid, men me kan forandre måten me taklar det på. Og  kor me har fokuset; vil me ha fokuset på dei tre tullingane som avviste oss, eller på dei 1000 greie me har møtt?

Del gjerne bloggen vidare til andre som treng lese det <3

-Gudrun-

Lær verktøy for å bli venn med deg sjølv.

Eg har sagt det før, men ein god ting kan ikkje seiast for ofte:

Har du tenkt på korleis du snakkar til deg sjølv? Viss eg hadde sagt dei samme tinga til deg, ville du vore venn med meg då? Kven er den viktigaste personen å snakke fint til, egentleg?

Eg jobbar som Diameta-kurshaldar. Diameta er ein total-levrandør for kurs i god sjølvfølelse, me har kurs for alle aldrar. Me har fleire typar kurs, men hovudkurset vårt er eit seks timars kurs, der me går gjennom 13 kurs modular, og kursdeltakarane får mange gode verktøy til si usynlege verktøykasse.

Anten har du det eller ikkje, eller…?

Det er ikkje slik at du har, eller ikkje har, god sjølvfølelse. Og viss du først har fått god sjølvfølelse, så har du det for resten av livet. God sjølvfølelse er ei fersk vare, du må trene den gode sjølvfølelsen din slik du trenar styrketrening. Du vert ikkje verdens mestar i vektløfting av å løfte vekter ein gong. Samme som du ikkje får god sjølvfølelse utan at du trenar og held den ved like.

Det er her Diameta sine kurs kjem inn. Du får lære deg korleis du kan trene sjølvfølelse-muskelen på ein god måte. Du får verktøy som du kan bruke resten av livet. Men som alt anna – du må gjere jobben sjølv, men du får hjelpemidla til å bruke, når du vil – kor du vil.

Kva seier deltakarar?

Her er tilbakemeldingar frå kursdeltakarar. Les meir på www.diameta.no

«….Vi er veldig glad for at William deltok på kurset, og vil helt sikkert vurdere nye kurs hos Diameta i fremtiden…..» Kristin

«…Jeg syntes kurset var veldig bra for barn. Man lærer seg at man kan faktisk ha det bra…» Silje, 11 år

«…Jeg hadde god nytte av kurset, og bruker spesielt avslappingsøvelsen hvis jeg sliter med å sovne..:» Henrik, 12 år

«Jeg har lært av min datter hva jeg kan gjøre hvis jeg blir stressa og hva jeg kan gjøre for å konsentrere meg bedre..» Mor til barn på kurs

”Barnet mitt har fått med seg veldig mange gode verktøy og jeg ser han har blitt en gladere og mer empatisk gutt..” Mor til barn 7 år

«Alle hadde hatt godt av å lære om disse verktøyene…» Jente 13 år

«Jeg skulle ønske alle i klassen min og på idrettslaget mitt hadde gått på kurs, da hadde vi hatt det mye bedre sammen…» Jente 11 år

«Dette kurset er annerledes enn andre kurs jeg har gått på. Det er fordi dette handler jo om meg…» Gutt 13 år

«Det er godt å vite at jeg er god nok akkurat som jeg er…» Gutt 11 år

Dette skulle eg lært som barn

Eg måtte bli vaksen før eg skjønte at alt det tullet eg dreiv og sa til meg sjølv, slett ikkje var sant. Eg lærte om sjølvbilde, sjølvfølelse og sjølvtillit då eg gjekk på lærarskulen. Men mitt første møte med sjølvfølelse, slik på ordentleg, var gjennom Mia Törnblom si bok «Selvfølelse nå!» Då eg las boka, fekk eg skikkeleg augene opp for kva sjølvfølelse er, og kor viktig det er at ein snakkar skikkeleg til seg sjølv. Eg trur mange av oss ikkje tenkjer over korleis me snakkar til oss sjølve.  Me snakkar oss sjølve ned. Dersom nokon snakka til oss på samme måte, hadde me aldri snakka til vedkommande igjen. Det er viktig å snakke fint til dei i familien, og til vennene dine, men det er aller viktigast å snakke fint til deg sjølv.  For deg sjølv er den einaste du alltid må vere saman med.

No har eg hatt ein del Diameta-kurs, og eg lærer noko nytt kvar gong. Eg har sett opp fire kurs no i vår, eit for kvar aldersgruppe. Det er kjempe moro å halde for forskjellege aldrar, og det utfordrar meg, slik at eg ikkje går på autopilot.

13 modular

Kurset er delt inn i 13 modular, med mange fine verktøy og teknikkar. Det er over 100 kurshaldarar fordelt over heile landet.

Vi jobber med å lære barn, ungdom, foreldre, voksne, og ansatte i skoler og barnehager gode og enkle verktøy for å opprettholde og styrke selvfølelsen og ha en god mental helse. Vi er svært opptatt av forebygging og at hele støtteapparatet rundt et barn skal inneha kunnskap om hvordan bygge god selvfølelse og støtte oppunder en god psykisk helse. Alle mennesker vil på et eller annet tidspunkt møte utfordringer i sin hverdag og nettopp derfor er det viktig at alle har verktøy som er konkrete og enkle å ta i bruk. Dette kan dreie seg om hvordan: få venner, føle trygghet, kommunisere med andre på en god måte, takle press og stress, ha gode søvnrutiner, løse konflikter, redusere mobbing i skolen, mestre sinne eller andre følelser, spise sunt, få bedre motivasjon, bruke selvhjelps teknikker ved behov, være trygg på seg selv, tenke og føle at jeg er god nok som den jeg er, kjenne mestring i forhold til hva som er viktig for den enkelte og hvordan stole på seg selv. (www.diameta.no)

Kva med deg?

Har du nokon gode tips til korleis å jobbe med sjølvfølelse? Noko du vil dele med oss andre? Eg kan dele eit tips slik heilt på tampen; Tenk på kva du ønskjer, istaden for på kva du ikkje vil ha. Ønskjer deg ein sterk, trygg og god sjølvfølelse. Eg hjelper deg gjerne viss du vil.

Og eit tips til sjølvtilliten på tampen; sjekk ut VIP jentekvelder og Synnøve Sorthe.

Klem,
Gudrun