Korona har sett heile samfunnet vårt i ein spesiell situasjon.
No sit heile Norge heime, i korona-ferie. Alle foreldre er heime med sine små håpefulle. Og det kan vere utfordrande, skikkeleg utfordrande.
Men i går snakka eg med ein far, som sa noko so fint at eg vart nesten heilt rørt. Han er far til ein treåring. Og barnehagen er stengt. Det kan vere skikkeleg utfordrande.
Me må no berre nyte denne ekstra tiden me får saman med han. Dette hadde me jo ikkje fått utan korona.
Han var takknemleg for å få vere saman med ungen sin, få vere ordentleg saman med han. Slik skikkeleg tid saman, har me jo berre med ungane når me er heime i permisjon. Eller i nokre korte veker om sommaren.
Du kan sjå på livet på to måtar
Du kan velge frykt eller kjærlegheit. Han kunne ha tykt synd i seg sjølv, jobben vart problematisk, heimekontor med ein treåring er ikkje optimalt, kanskje han mister inntekt på ekstrajobber, livet er usikkert, ein bekymrer seg for seg sjølv, for andre, for korona.
Men han valgte takknemlegheit, han var takknemleg for å ekstra tid saman med ungen sin, mens han var liten. Dei veks opp så fort. Frå dei er eit år, går dei i barnehage 5 dagar i veka, 8 timar for dagen. Og no fekk han vere saman med han 7 dagar i veka, 24 timar i døgnet. Og det tykte han var fint!
Leit etter det som er bra
Eg veit jo ikkje om han har teke eit bevisst valg; Kva bra kan eg trekkje ut av denne situasjonen? Men eg anbefaler deg å gjere det.
Eg innrømmer det – eg har sove dårleg denne perioden. Eg har slik fancy klokke som fortel meg det, i tillegg til at eg veit det, fordi eg ligg vaken og ventar på at det skal verte morgon.
Eg bekymrer meg for korona. Eg har hatt VG-app på telefonen min, men forrige veke lasta eg ned Dagbladet og Aftenposten i tillegg. Dagbladet hadde eit val om varsel, «Korona», og eg takka ja til det. Og gu´bedre kor det peip. I helga trykka eg vekk att varselet. I går sette eg appgrense på dei tre avisene, 15 minutt kvar dag. Eg måtte gjere noko, eg brukte alt for mykje tid til å lese om korona.
Eg la merke til det når eg gjekk tur med mannen min i går, eg snakka om korona. Han snakka om å pusse opp tunet vårt. So mykje bedre det var for meg å snakke om tunet vårt i staden for korona.
Bli bevisst på kva du sjølv tenkjer.
Ved å identifisere kva du tenkjer på, kan du gjere noko med det. Det er ikkje sikkert at du har tenkt over dette, mange gjer ikkje det. Det er ikkje alltid godt å vite om du tenkjer positivt eller negativt. Eit tips kan vere korleis du føler deg. Viss du føler deg bekymra, ja, då tenkjer du nok bekymra tankar. Føler du deg sint? Føler du deg takknemleg? Føler du deg redd?
Her er eit innlegg eg skreiv om bekymring. Det er frå tre år sidan, då eg i tankane avlyste konfirmasjonen. Me gjennomførte konfirmasjonen for tre år sidan, i år derimot, skulle me òg hatt konfirmasjon i mai, men denne konfirmasjonen er utsett. Takka vera vår felles, usynlege fiende.
Ta vare på kvarandre! Og forresten – eg har dopapir! Eller får snart, sidan jenta mi har «dopapir-dugnad».
Følg gjerne bloggen på Facebook.
Klem,
Gudrun
